Gülin Çelikal
23.01.2011
Bir Hitit mitinde şöyle der;
‘Zeytinin içinde nasıl yağ varsa ve de üzümün içinde nasıl şarap varsa, senin de öyle, Ey Telipinu, içinde merhamet olsun, ruhunda!’
Merhametin, insanın fıtratına yerleştirilmiş niteliklerden biri olduğuna inanılır. Zeytinin, derinlerinde yağ olma sırrını saklı tutması gibi… Ondan dilersek ve uğraşırsak yağ çıkarabiliriz. Ama onu görmezlikten gelip kendi haline bırakırsak bir süre sonra dalında çürür ve heba olur gider. Dilersek ve uğraşırsak içimizdeki merhamet de saklandığı o yerden çıkıp gelebilir ya da gaddarlığın pençelerinde çırpına çırpına can verir.
İnsan ruhunun saflığı, yaşı ilerledikçe ailesi, çevresi ve egemen sistemin etkisiyle bozulur. Doğasında var olan o tertemiz merhamet duyguyu değişir, yozlaşır, ışığı geçirmeyen kaba bir kumaşla örtülür. Ebedi olan ruh keşmekeşin içinde kimliğini yitirir.
Dan Brown Kayıp Sembol’de kurşunu altına dönüştürmeye çalışan simyacılardan bahsediyor ve onların, bunun insanın gerçek potansiyelini ortaya çıkarmak anlamına gelen bir mecaz olduğunu anlayamadıklarını söylüyor. Acaba biz de sarı altın peşinde koşarken içimizdeki asıl altını yağmacılara mı kaptırıyoruz? Zeytinyağı, şarap veya pekmez yapmak yerine, zeytini dalında üzümü bağında mı çürütüyoruz?
Zeytinden yağ çıkarmak zahmetli iş belki, ama sonra ekmeği bandırdın mı bütün eziyete değdiğini anlıyorsun. Merhametiniz altın gibi parlak değil, saf zeytinyağı gibi lezzetli olsun.
Çok beğendim Gülin'cim hem çok güsel bir konu hem az ve öz bir şekilde yalın bir dille çok iyi anlatmışsın. Seni ve yazılarını seviyorum benim güzel arkadaşım. Sedef.
YanıtlaSil